مسجد جامع یزد

در استان یزد به علت سابقه باستانی و فرهنگ متداوم و موقعیت جغرافیایی مرکزی آن، آثار باشکوه و درخشانی از دوران قبل و بعد از اسلام به جای مانده که یکی از این آثار، مسجد جامع کبیر یزد است. بنای اولیه مسجد جامع کبیر مربوط به قرن ششم هجری قمری است. مسجد جامع کبیر یزد دارای بلندترین مناره های جهان است. بلندای این مناره ها و اینکه کاشی کاری منحصر به فردی حتی در اوج مناره ها انجام شده که تعجب همگان را بر انگیخته است زیرا این مناره ها هر چه به سمت بالا رفته باریک تر شده و تنها یکی از آنها دارای پلکان است از این رو ظرافت کاشی کاری در این ارتفاع به واقع قابل تحسین است.

از امتیازات معماری و هنری مسجد، ساختمان و کاشیکاری سردر بلند آن است. سردر و گنبد مسجد جامع یزد در نوع خود یکی از شاهکارهای معماری اسلامی می باشد. همچنین در نمای خارجی و ایوان اصلی آن کاشیکاری زیبایی به کار رفته و دارای کتیبه ای نیز می باشد.

جهت رزرو اقامتگاه های بومگردی یزد به وب سایت گردشگری پرسیس تور مراجعه فرمایید.
" مشاهده لیست اقامتگاه های بومگردی یزد "

باغ دولت آباد

 

باغ دولت آباد از باغ‌های قدیمی شهر یزد است و یکی ازبلندترین بادگیرهای خشتی جهان با ارتفاع ۳۳ متر و ۸۰ سانتیمتر در این مکان ساخته شده است. طرح باغ دولت آباد یکی از اصیل ترین و بدیع ترین طرح های باغ رسمی ایرانی است. این باغ هم ردیف باغ فین در کاشان و باغ شاهزاده ماهان در کرمان می‌باشد. باغ دولت آباد یزد یکی از باغ‌های ایرانی ثبت شده در میراث جهانی یونسکو است. آنچه این باغ را در میان باغ‌های ایرانی شاخص نشان می‌دهد، بادگیر مرتفع آن است که با ۳۳٫۸ متر بلندترین بادگیر جهان شناخته‌ شده‌است. از دیگر خصوصیات این بادگیر، هشت‌ضلعی بودن آن‌ است که باعث می‌شود باد در هر جهت بوزد و به‌راحتی و به‌سرعت به قسمت زیرین هدایت شود.

این مجموعه یادگاری است از دوره‌های افشاریه و زندیه که شامل عمارت سردر، ساختمان هشتی و بادگیر، عمارت بهشت‌آئین و تالار آینه، عمارت تهرانی، آب‌انبار دو دهانه و باغ ناصر است. فضای سبز باغ، درختان میوه مانند انگور و سرو و کاج داشته و همچنین گل‌های محمدی و سرخ نیز در باغ دیده می‌شوند.

آب در باغ دولت آباد بیش از هر باغ ایرانی دیگری به نمایش گذاشته شده است و در تمام سطوح آن جریان دارد. در این باغ شاهد فرو رفتن آب و فوران مجدد آن در قسمت های مختلف هستیم که با استفاده از قوانین معماری میسر شده است.

حسینیه امیر چخماق یزد

 

میدان و مجموعه تاریخی امیر چخماق شهر یزد، شاخص ترین مجموعه بنای تاریخی این شهر به شمار می رود که از نظر قدمت بناها و معماری از ارزش بالایی برخوردار است. مجموعه امیر چخماق، یکی از شاخص‌ ترین مجموعه‌ های تاریخی شهر یزد است که تقریباً در وسط بافت قدیمی شهر واقع شده و یکی از نقاط مهم یزد محسوب می‌شود.

میدان امیرچخماق نام میدانی در شهر یزد است. مجموعه امیرچخماق یزد شامل بازار، تکیه، مسجد و دو آب‌انبار که قدمتشان به دوره تیموریان (قرن ۹ هجری) برمی گردد. در آن دوره امیرجلال‌الدین چقماق شامی از سرداران شاهرخ تیموری و حاکم یزد بود که با همکاری همسر خود ستی فاطمه خاتون برای آبادانی یزد مجموعه‌ای شامل تکیه، میدان، حمام، کاروانسراها، خانقاه، قنادخانه، چاه آب سرد و مسجد امیرچقماق را ساخت.

گردشگران امیر چخماق را نام میدانی در شهر یزد می‌دانند که در آن بنایی چند طبقه، مسجد و حسینیه‌ای به همین نام وجود دارد. ساختمان بنای امیرچقماق ورودی بازارچه و بخشی از حسینیه‌ای است که در قرن ۱۳ هجری بنا شده‌است. حسینیه امیر چخماق توسط یکی از فرمانروایان یزد خراب شد هم اکنون این بنا در حال بازسازی و تبدیل دوباره به حسینیه می‌باشد.

 

آتشکده زرتشتیان

آتشکده یزد محل نگهداری آتش مقدس زرتشتی در شهر یزد و نیایشگاه زرتشتیان ساکن در این شهر است. ورود به این نیایشگاه همیشه برای نیایش کنندگان با آدابی همراه بوده، از جمله پاکیزگی زنان و مردان. مردان باید برای ورود با کلاه سفید و زنان با روسری سفید و لباس رنگ روشن و بدون کفش وارد بشن. آتش مقدس درون مجمر بزرگی از جنس برنزه و شخصی به اسم «هیربد» مسئول روشن نگه داشتن آن هست. بازدیدکنندگان این آتشکده می توانند این آتش همیشه فروزان را از پشت دیوار شیشه ای ببینند. آتشی که درون این آتشکده می­سوزد، بیشتر از ۱۵۰۰ ساله است که روشن مانده است . این آتش فروزه ای ست از آتش آتشکده کاریان در لارستان که به عقدای یزد آورده شد و نزدیک به ۷۰۰ سال در اونجا روشن نگه داشته شد و بعد در سال ۵۲۲ از عقدا به اردکان برده شد و نزدیک به ۳۰۰ سال هم در اردکان یزد بود و در سال ۸۵۲ از اردکان به این شهر برده شد. نخست در محله ای به نام «خلف خان علی» در خانه یکی از موبدان بزرگ به اسم «موبد تیرانداز آذرگشسب» نگهداری می شد و در سال ۱۳۱۳ پس از ساخته شدن این آتشکده به درون آن برده شد.

زندان اسکندر

زندان اسکندر یا همان مدرسه ضیائیه در حقیقت مدرسه‌ای است با حدود ۸ قرن قدمت که در محله فهادان شهر یزد در مجاورت بقعه دوازده امام واقع شده است. این بنا در سال ۶۳۱ هجری قمری توسط عارف معروف ضیاءالدین حسین رضی بنا گردید و در سال ۷۰۵ ه.ق توسط پسرانش مجدالدین حسن و شرف‌الدین علی تکمیل گردید.

در مورد این بنا روایت‌هایی مطرح می‌باشد که قدمت ساخت آن را به زمان حمله اسکندر مقدونی به ایران نسبت می‌دهد که از این بنا به عنوان زندان استفاده می‌گردیده که بعدها تغییر کاربری داده و به عنوان مدرسه مورد استفاده قرار گرفته‌است.

مدرسه ضیائیه یزد از شیوه آذری است.این مدرسه در دو مرحله ساخته شده است.نخست گنبد خانه ی کهن آن همزمان با حمله مغولان,برای آرامگاه ساخته شده و مدرسه هم نبوده است و صد سال پس از آن در اوایل سده هشتم,نوه ی سازنده ی نخست گنبد ,در کنار آن,این مدرسه را می سازد و آن را مدرس این مدرسه می کند و درگاه آن را هم به مدرسه باز می کند.این جا هم خانه مدرس داشته که بخش اندکی از آن پیداست. بر خلاف خانه ی مدرس ابراهیم خان کرمان که از درون مدرسه بدان راه می یابند, در این از همان هشتی می توان به خانه مدرس راه یافت. میانسراء افزون بر ایوانچه ی جلوی حجره ها چهار ایوان بلند تر دارد که ان را چهار ایوانی کرده است. از بخش‌های این بنا می‌توان به وجود چاهی با قطری حدود ۲ متر در وسط حیاط این مدرسه اشاره نمود که به سردابی به عمق حدود ۵ متر منتهی می‌گردد، ارتفاع گنبد این بقعه به ۱۸ متر می‌رسد و دارای گچبری‌های و تزئینات زیبائی با آبرنگ طلائی و لاجوردی بوده که بخش اعظم آن از بین رفته‌است.

خانه لاری ها

خانه‌  لاری‌ ها که در یزد قرار دارد نگینی از مردم لارستان در دل کویر است که یکی از بناهای ارزشمند شهر یزد می باشد.خانه لاری ها در شهر یزد، خیابان امام خمینی، محله فهادان و نزدیک بناهای تاریخی زندان اسکندر، سید گلسرخ، عمارت کلاه فرهنگی و برج و باروی شهر است. این بناهای تاریخی ۶۰۰۰ مترمربع وسعت دارند.

ساخت این بنای با ارزش به زمان قاجار و سال ۱۲۸۶ هجری قمری باز می گردد و قدمتی ۱۵۰ ساله دارد. مالک آن یکی از تجار برجسته‌ لاری در شهر یزد به نام حاج محمد ابراهیم لاری و بنیان گذارش حاج غلامحسین ملازینل بوده است. لاری ها ۲۷۰ سال، پیش از این به منظور تجارت از فارس به شهر یزد آمدند و در جای جای شهر ساکن شدند.

در و دیوار های خانه مامن امنی برای نسل های مختلف خاندان لاری ها بوده و قد کشیدن فرزندان خاندان را به تماشا نشسته اند. برای مدتی در گذشته این خانه خانقاه نعمت اللهی (محل زندگی دراویش مسلک نعمت اللهی) بوده است. تا اواخر دوران حکومت رضا شاه به عنوان یکی از خانه‌ های اعیان و اشراف دوران خود مورد توجه خاص و عام بود اما به علت موروثی شدن به متروکه ای تبدیل گردید و خسارات و آسیب های جدی به آن وارد آمد.

در سال ۱۳۶۳ این بنای تاریخی توسط میراث فرهنگی یزد از صاحبش که در آن زمان آقای علی یزدی‌ نژاد بود خریداری و مرمت شد و به عنوان محل اداره میراث مورد استفاده قرار گرفت. خانه‌ لاری‌ ها از یک حیاط اصلی یک حیاط میانی و یک حیاط کوچک و مجموعه‌ ای از ایوان‌ ها، تالارها، اتاق‌ ها و یک سر در و هشتی برخوردار است. هشتی در فاصله‌ ای بین دو حیاط تعبیه شده است که به هر دو حیاط به یک اندازه دسترسی دارد.